Rodzice z niecierpliwością czekają na pierwszy postawiony samodzielnie krok swojej pociechy. Wyznaczone normy wskazują, że umiejętność ta powinna się wykształcić między 9. a 14. miesiącem życia, jednak rozwój każdego dziecka przebiega indywidualnie. Chociaż nie zaleca się na siłę przyspieszać pewnych procesów, można wprowadzić działania stymulujące naukę chodzenia, które nie mają negatywnego wpływu na malucha. Sprawdź, co możesz zrobić.
Umiejętność samodzielnego stawiania kroków jest konsekwencją stopniowo zachodzących etapów rozwojowych. Dlatego rodzice właściwie już od pierwszych tygodni życia niemowlęcia mogą podjąć działania, dzięki którym nauka chodzenia będzie łatwiejsza i efektywniejsza.
Wcześniejsza nauka chodzenia – czy ma znaczenie?
Wśród rodziców panuje przekonanie, że im wcześniej maluszek zacznie chodzić, tym lepiej. Tymczasem badania przeprowadzone przez szwajcarskich naukowców[1] jednoznacznie wskazują, że wiek, w którym dziecko nabywa tę umiejętność, nie wpływa na jego dalszy rozwój. Prawdopodobieństwo, że maluch, który chodzi już w wieku 9 miesięcy, będzie bardziej inteligentny niż dziecko zaczynające stawiać pierwsze kroki później, jest niewielkie.
Nie ma zatem większego sensu zmuszanie malucha do samodzielnego chodzenia, można jednak zachęcać je do pełzania i raczkowania. Zdaniem ortopedów i fizjoterapeutów takie czynności pomagają kształtować poprawną postawę, a także wspierają prawidłową kondycję kręgosłupa i stawów.
Układaj dziecko w pozycji na brzuchu
Czy wiesz, że ruchowy rozwój dziecka związany z chodzeniem tak naprawdę zaczyna się od pozycji leżącej na brzuchu? To ona daje początek kolejnym umiejętnościom, ponieważ stymuluje mięśnie tułowia, pleców i szyi.
Częste leżenie na brzuchu sprawia, że niemowlę szybko zaczyna unosić głowę do góry. Najpierw podpiera się na łokciach, a z czasem potrafi wyprostować ręce – jest to pozycja wyjściowa do… siadania. Stąd już niedaleko do pełzania, bujania się na kolanach, wstawania i chodzenia. Nie wszystkie niemowlęta chętnie leżą na brzuchu, warto więc motywować je do pozostawania w takiej pozycji, np. poprzez pokazywanie kolorowych przedmiotów.
Zachęcaj do raczkowania
Raczkowanie to czynność, która polega na przemieszczaniu się na kolanach z pomocą rąk. Stanowi jednocześnie ważny wstęp do nauki chodzenia – niemowlę zdobywa umiejętność oceny odległości, planuje trasę oraz uczy się obierania kierunków. Wykonywanie naprzemiennych ruchów (prawa ręka – lewa noga, lewa ręka – prawa noga) wpływa także korzystnie na rozwój dziecka, ponieważ angażuje obie strony ciała, co aktywuje jednocześnie dwie półkule mózgowe.
Mimo że raczkowanie niesie za sobą wiele korzyści, nie wszystkie niemowlęta przechodzą ten etap. W związku z tym, że czynność ta ma pozytywny wpływ na rozwój, warto zachęcić malucha do jej wykonywania – najlepiej poprzez zabawę. Zachętą do raczkowania może być m.in.:
– zabawa w kotka i myszkę
– umieszczanie ulubionej zabawki poza zasięgiem maluszka
– zabawa specjalnymi gadżetami np. samodzielnie poruszającymi się zabawkami
Warto przy tym pamiętać, że niektóre maluszki pomijają ten etap tylko chwilowo: często się zdarza, że, gotowe do wstawania i chodzenia, wracają do fazy raczkowania.
Stawianie pierwszych kroków
Ponieważ etap raczkowania wpływa korzystnie na rozwój dziecka, rodzice powinni zadbać o to, by trwał on jak najdłużej. Prędzej czy później (zwykle między 9. a 14. miesiącem życia) maluch zaczyna stawiać kroki. Pierwsze próby najczęściej polegają na przemieszczaniu się z podparciem (np. o meble), jednak z czasem niemowlę staje się bardziej odważne i decyduje się na wykonanie pierwszych samodzielnych kroków.
Jeżeli Twoja pociecha wykazuje wyraźną gotowość do chodzenia, możesz sięgnąć po tzw. pchacz. Jest to specjalnie skonstruowana zabawka, która zapewnia maluchowi stabilność i pomaga w utrzymaniu równowagi.
Niepokojące objawy
Chociaż każde dziecko rozwija się we własnym tempie, nie należy lekceważyć niektórych objawów. Warto skontaktować się z lekarzem, np. jeśli roczny maluch nie wykazuje chęci do wstawania. Konsultacji wymaga również sytuacja, kiedy 18-miesięczne dziecko nie podejmuje prób samodzielnego chodzenia. Lekarz przeprowadzi odpowiednie badania i w razie potrzeby wypisze skierowanie do specjalisty.
[1] www.sciencedaily.com/
